Ποιήματα
βγαλμένα από τα μύχια της ψυχής με σκοπό
την ψυχική ανάταση του αναγνώστη.
Πονήματα που εξυμνούν το Δημιουργό, τη
Φύση, τον έρωτα και τον εσωτερικό μας
κόσμο μέσα από μια λυρική γραφή και
αποσκοπούν στη λύτρωση και ψυχοθεραπεία.
ΣΙΩΠΗ Στα
χρυσά Σου λόγια τα παιδαγωγικά γύρευα
νοήματα κρυφά να με μαγέψεις...στην ελιά
που κάθισες και Συ ήθελα να γείρω το
κορμί κι έλεγα θα εμφανιστείς Εσύ να με
μαζέψεις, περίμενα ένα λόγο το θαυματουργό
που θα με έκανε να ξεχωρίζω ψέμα και
αληθινό έλεγα θα τον πεις Εσύ να με
λυτρώσεις.
Μα
ακόμα και αν ο Λόγος είσαι Εσύ με έμαθες-τι
άριστη παιδαγωγία- πώς στη ζωή και η
σιωπή έχει αξία. Είναι η ίδια η σιωπή
που αν και πονά δεν θα γυρέψει δίκαιο
στον όλεθρο, δεν θα γεννήσει αδικία αλλά
θα αναπαυθεί σε μια ουράνια συγχορδία...όταν
σε ρώτησαν ποια είναι η αλήθεια Συ δεν
έδωσες απάντηση καμία... Τώρα ξέρω πως
όλα είναι μια επιλογή κάτω από τη δική
Σου εποπτεία... για αυτό και γω διαλέγω
ευλογία!!
Βιογραφικό
Η
Δήμητρα Ποντίκη γεννήθηκε στην Αθήνα
το 1979. Σπούδασε δημοσιογραφία στο "
Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας
και εργάστηκε σε εφημερίδες και ραδιόφωνο.
Παράλληλα σπούδασε χορό και Θέατρο στην
ανωτέρα δραματική σχολή "Θεατρική
Τέχνη". Με την ποίηση ασχολείται τα
τελευταία χρόνια και αποτέλεσε γι'
αυτή το καλύτερο εκφραστικό μέσο του
εσωτερικού της κόσμου, ψυχοθεραπεία,
ελπίδα και καταφυγή.
